Mijn koude baan
Door: margreet
Blijf op de hoogte en volg margreet
15 Augustus 2008 | Australië, Forbes
Hallo iedereen.
Zo er zijn al weer drie weken voor bij wat gaat de tijd toch hard hier.
In die tijd is er een heleboel gebeurd.
Na de hobbelig rit van mijn vorig verhaal had ik gelukkig geen spier pijn.
Ben (mijn baas) was die hele week weg, denk ik mooie kunnen we het lekker rustig aan doen maar nee hoor mochten gezellig stallen gaan uit mesten moet ook gebeuren maar is niet het leukste werk.
Dus lekker muziek er bij gepakt en al swingent de stallen gedaan.
We hebben hier 4 dagen over gedaan (die stallen waren groot en er lag veel te zaagsel in) ZUCHT.
Na 4 dagen hard werken besloten we dat we maar iets leuks gingen doen.
De veulens van een jaar moesten leren wennen op aan geraakt te worden en om een halster te dragen en braaf aan een lijntje mee te kunnen lopen.
Dus wij die monsters naar de yard gebracht en de mini halsters te voorschijn gehaald.
Somige van de jongen dieren vond het helemaal niet erg om aan geraakt te worden of mee te lopen met een halster.
Maar er waren ook dieren die het apsoliet niet wouden.
Een groepje van 4 besloot echt niet te gaan mee werken dus wij ze in 2 gesplits om zo beter op 1 dier te concenteren.
Na een tijd gaf 1 van mijn veulens zich over aan me en kon ik haar een halster om doen en naar de groep brengen.
Zo nog 1 klein monstertje over helaas was dit met recht een monster, kon haar niet vangen.
Toch na een lange tijd bleef ze staan zo dat ik haar bij haar halsband kon pakken.
Maar op dat moment bedacht ze zich dat ze dit toch niet ging doen.
Draaide 180grade op achter pootjes en ging er vandoor onder tussen probeerde ik haar los te laten en mee te draaien.
Dit vond 1 van enkels niet zo tof (lichaam was naar links gedraait voet wees nog naar de andere kant)je kan dus voor stelen dat dat niet goed gaat.
Dat ging het ook niet en heb mijn enkel zwaar gekneust.(werkt in mijn zware leren schoenen zelf die bescherming hielp niet echt.
Na wat ik van chantal heb gehoord zag ik zo wit als een velletje wit papier, ze had niet gezien wat er gebeurde maar hoorden mijn enkel knak zegen.
Dus zij de auto halen om naar het ziekenhuis te gaan om foto's te laten maken omdat we niet zeker wisten van er gebeurt was.
Na een vrij pijnlijke rit naar Forbes (30 min o wat is dat lang als iets pijn doet).
Bij ziekenhuis aangekomen de nodige papieren gedaan voor hun.
En ben over ziekenhuizen in Nederland niet zo te spreken over hun hulp verlening, maar na dit ziekenhuis is het in Nederland top.
Ze konden zien dat ik niet kon lopen en kreeg geen hulp aan gebonden of een rolstoel.
GGGGGGGGGGGGRRRRRRRRRRRRRRRRRRRR.
Mocht na een uur wachte mee om foto's te maken van mijn enkel, weer geen hulp of.
Moest van de foto mijn schoen uit doen, daar hielp ze me wel mee maar niet echt al te goed ze deed me meer pijn dan dat ze me hielp, dus maar mooi zelf gedaan.
Na de foto's mocht ik weer terug naar de wacht kamer.
Na weer een uur wachten chantal naar ze toe gestuurd om te vragen voor ijs of pijnstillers (waar heb ik dat verdoofde spul voor de paarden gelaten HIHI).
Mocht met een andere zuster mee zo dat ze mijn enkel kon verbinden, gelukkig zag die wel dat lopen niet ging kreeg dus eindelijk een rolstoel.
Zij uitlegen dat er niks gebroken was maar dat mijn spieren behoorlijk verrekt waren en dat ze het ging verbinden en dat ik de komede tijd met kreuken moet doen.
Na al de gezeur krijg ik kreuken en pijn stillers.
Rit naar huis was een stuk vlotter en minder pijnlijk.
Zo dat was me het avontuurlijk wel weer (was ik maar door gegaan met de stallen heb nu de bij naam hop along)
Kreeg dus de taak om met de gater rond te rijden en de dieren te voeren en na te kijken.
Verder mocht ik chantal helpen met ligt werk.
(vervek dit is niks voor mij, ben dus al vrij snel gaan oefen om weer te lopen op 2 voeten en zonder kreuken.
Dit heeft 5 dagen geduurt (ben te koppig om stil te zitten) voor ik weer normaal kon lopen wel wat pijnlijk soms maar even door bijten.
Helaas dacht Ben daar echt anders over, mocht in de ochtend alle dieren controleren en voeren maar daar na moest ik naar kantoor om papier werk te doen
(NNNNNNNNNNNEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE)
Dit papier werk was achter stallig stamboom papieren van alle paarden al 130 dieren dus.
Het heeft me 5 dagen gekost om alle gegevens op de kaarten te zetten (zo als de meeste mensen weten is mijn handschrift niet de beste HIHI).
Maar was klaar met het schrijf werk en zo.
Nu moet ik van alle dieren foto's gaan maken en de schets gaan maken op hun papieren zucht, dat kan wel wachten tot het mooi weer is.
Is hier op dit moment erg koud en sommige dagen ook erg nat en regent veel.
Er is ook een nieuwe persoon bij gekomen in huis, Jasoun hij is een trainger voor de paarden.
Erg aardig kan er goed mee lachen.
Mocht gelukkig nu weer mee helpen om de paarden te zadel voor hun training.
Nog steeds moest ik in de ochtend de rondens doen, goed te doen maar altijd erg koud.
Ben ook voor het eerst uit geweest met chantal en jasoun in Forbes was erg gezellig, is erg laat geworden maar we haden de volgende dag de ochtend vrij.
Was helaas het slachtofer om terug te rijden hihi.
Chantal viel thuis om van de slaap maar ik was nog waker dus samen met jasoun een film opgezet om te kijken, halver wegen in slaap gevallen.
Werd 10 min voor het einden waker was tegen jasoun inslaap gevallen (OEPS) gelukkig sliep hij ook.
Na een week hard werken hun met trainen en ik met leren hoe snel ik een paard kan zadelen, hoe ik staarten moest vlechten en zo voor de wedstrijd die komen gaat.
Helaas is de gene ziek die normaal op de paarden past als er niemand is.
Dus was ik de gene die het weekend op de dieren moet passen (op het hele bedrijf dus)SLIK.
En ook omdat Ben vond dat ik nog steeds niet 100% was met lopen.
Heb dus nu de verandwoording voor 130 paarden waar van 4 gewonden paarden en 40 hoog zwangere dames.
En moet zegen mensen kun erg op hormonen reageren.
Lieve help die dames zijn in de ochtend niet te genieten (1 en al hormonen) voor al als ik te laat ben met het ontbijd voor hun en dat is dus elke ochtend volgens hun klok.
Heb elke ochtend te maken met merrie's die met proberen uit de gater de schopen, of proberen me te bijten.
Heb geleerd om dat allemaal te ontwijken en terug te slaan.
Ben tegen gewelt maar soms moet je even laten zien wie de baas is, ik dus of anders geen eten HIHI.
Heb nu dus ook het huis en de bank alleen YES.
Maar het is toch best wel saai alleen.
Maar gelukkig vind jasoun dat ik in staat ben om te kunnen rijden dus na het weekend mag ik met hun mee helpen met het trainen van de paarden en beweging geven aan de anderen dieren.
Zo geloof dat het me weer gelukt is om er een mooi verhaal van te maken, geniet er van en ik zie jullie reactie's weer met veel plezier te gemoet.
Dikke kus en knuffels van mij.
Zo er zijn al weer drie weken voor bij wat gaat de tijd toch hard hier.
In die tijd is er een heleboel gebeurd.
Na de hobbelig rit van mijn vorig verhaal had ik gelukkig geen spier pijn.
Ben (mijn baas) was die hele week weg, denk ik mooie kunnen we het lekker rustig aan doen maar nee hoor mochten gezellig stallen gaan uit mesten moet ook gebeuren maar is niet het leukste werk.
Dus lekker muziek er bij gepakt en al swingent de stallen gedaan.
We hebben hier 4 dagen over gedaan (die stallen waren groot en er lag veel te zaagsel in) ZUCHT.
Na 4 dagen hard werken besloten we dat we maar iets leuks gingen doen.
De veulens van een jaar moesten leren wennen op aan geraakt te worden en om een halster te dragen en braaf aan een lijntje mee te kunnen lopen.
Dus wij die monsters naar de yard gebracht en de mini halsters te voorschijn gehaald.
Somige van de jongen dieren vond het helemaal niet erg om aan geraakt te worden of mee te lopen met een halster.
Maar er waren ook dieren die het apsoliet niet wouden.
Een groepje van 4 besloot echt niet te gaan mee werken dus wij ze in 2 gesplits om zo beter op 1 dier te concenteren.
Na een tijd gaf 1 van mijn veulens zich over aan me en kon ik haar een halster om doen en naar de groep brengen.
Zo nog 1 klein monstertje over helaas was dit met recht een monster, kon haar niet vangen.
Toch na een lange tijd bleef ze staan zo dat ik haar bij haar halsband kon pakken.
Maar op dat moment bedacht ze zich dat ze dit toch niet ging doen.
Draaide 180grade op achter pootjes en ging er vandoor onder tussen probeerde ik haar los te laten en mee te draaien.
Dit vond 1 van enkels niet zo tof (lichaam was naar links gedraait voet wees nog naar de andere kant)je kan dus voor stelen dat dat niet goed gaat.
Dat ging het ook niet en heb mijn enkel zwaar gekneust.(werkt in mijn zware leren schoenen zelf die bescherming hielp niet echt.
Na wat ik van chantal heb gehoord zag ik zo wit als een velletje wit papier, ze had niet gezien wat er gebeurde maar hoorden mijn enkel knak zegen.
Dus zij de auto halen om naar het ziekenhuis te gaan om foto's te laten maken omdat we niet zeker wisten van er gebeurt was.
Na een vrij pijnlijke rit naar Forbes (30 min o wat is dat lang als iets pijn doet).
Bij ziekenhuis aangekomen de nodige papieren gedaan voor hun.
En ben over ziekenhuizen in Nederland niet zo te spreken over hun hulp verlening, maar na dit ziekenhuis is het in Nederland top.
Ze konden zien dat ik niet kon lopen en kreeg geen hulp aan gebonden of een rolstoel.
GGGGGGGGGGGGRRRRRRRRRRRRRRRRRRRR.
Mocht na een uur wachte mee om foto's te maken van mijn enkel, weer geen hulp of.
Moest van de foto mijn schoen uit doen, daar hielp ze me wel mee maar niet echt al te goed ze deed me meer pijn dan dat ze me hielp, dus maar mooi zelf gedaan.
Na de foto's mocht ik weer terug naar de wacht kamer.
Na weer een uur wachten chantal naar ze toe gestuurd om te vragen voor ijs of pijnstillers (waar heb ik dat verdoofde spul voor de paarden gelaten HIHI).
Mocht met een andere zuster mee zo dat ze mijn enkel kon verbinden, gelukkig zag die wel dat lopen niet ging kreeg dus eindelijk een rolstoel.
Zij uitlegen dat er niks gebroken was maar dat mijn spieren behoorlijk verrekt waren en dat ze het ging verbinden en dat ik de komede tijd met kreuken moet doen.
Na al de gezeur krijg ik kreuken en pijn stillers.
Rit naar huis was een stuk vlotter en minder pijnlijk.
Zo dat was me het avontuurlijk wel weer (was ik maar door gegaan met de stallen heb nu de bij naam hop along)
Kreeg dus de taak om met de gater rond te rijden en de dieren te voeren en na te kijken.
Verder mocht ik chantal helpen met ligt werk.
(vervek dit is niks voor mij, ben dus al vrij snel gaan oefen om weer te lopen op 2 voeten en zonder kreuken.
Dit heeft 5 dagen geduurt (ben te koppig om stil te zitten) voor ik weer normaal kon lopen wel wat pijnlijk soms maar even door bijten.
Helaas dacht Ben daar echt anders over, mocht in de ochtend alle dieren controleren en voeren maar daar na moest ik naar kantoor om papier werk te doen
(NNNNNNNNNNNEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE)
Dit papier werk was achter stallig stamboom papieren van alle paarden al 130 dieren dus.
Het heeft me 5 dagen gekost om alle gegevens op de kaarten te zetten (zo als de meeste mensen weten is mijn handschrift niet de beste HIHI).
Maar was klaar met het schrijf werk en zo.
Nu moet ik van alle dieren foto's gaan maken en de schets gaan maken op hun papieren zucht, dat kan wel wachten tot het mooi weer is.
Is hier op dit moment erg koud en sommige dagen ook erg nat en regent veel.
Er is ook een nieuwe persoon bij gekomen in huis, Jasoun hij is een trainger voor de paarden.
Erg aardig kan er goed mee lachen.
Mocht gelukkig nu weer mee helpen om de paarden te zadel voor hun training.
Nog steeds moest ik in de ochtend de rondens doen, goed te doen maar altijd erg koud.
Ben ook voor het eerst uit geweest met chantal en jasoun in Forbes was erg gezellig, is erg laat geworden maar we haden de volgende dag de ochtend vrij.
Was helaas het slachtofer om terug te rijden hihi.
Chantal viel thuis om van de slaap maar ik was nog waker dus samen met jasoun een film opgezet om te kijken, halver wegen in slaap gevallen.
Werd 10 min voor het einden waker was tegen jasoun inslaap gevallen (OEPS) gelukkig sliep hij ook.
Na een week hard werken hun met trainen en ik met leren hoe snel ik een paard kan zadelen, hoe ik staarten moest vlechten en zo voor de wedstrijd die komen gaat.
Helaas is de gene ziek die normaal op de paarden past als er niemand is.
Dus was ik de gene die het weekend op de dieren moet passen (op het hele bedrijf dus)SLIK.
En ook omdat Ben vond dat ik nog steeds niet 100% was met lopen.
Heb dus nu de verandwoording voor 130 paarden waar van 4 gewonden paarden en 40 hoog zwangere dames.
En moet zegen mensen kun erg op hormonen reageren.
Lieve help die dames zijn in de ochtend niet te genieten (1 en al hormonen) voor al als ik te laat ben met het ontbijd voor hun en dat is dus elke ochtend volgens hun klok.
Heb elke ochtend te maken met merrie's die met proberen uit de gater de schopen, of proberen me te bijten.
Heb geleerd om dat allemaal te ontwijken en terug te slaan.
Ben tegen gewelt maar soms moet je even laten zien wie de baas is, ik dus of anders geen eten HIHI.
Heb nu dus ook het huis en de bank alleen YES.
Maar het is toch best wel saai alleen.
Maar gelukkig vind jasoun dat ik in staat ben om te kunnen rijden dus na het weekend mag ik met hun mee helpen met het trainen van de paarden en beweging geven aan de anderen dieren.
Zo geloof dat het me weer gelukt is om er een mooi verhaal van te maken, geniet er van en ik zie jullie reactie's weer met veel plezier te gemoet.
Dikke kus en knuffels van mij.
-
15 Augustus 2008 - 05:34
Tineke:
Lieve Margreet, ik heb weer genoten van je verslag over je belevenissen. Wat geweldig, je bent de baas van een hele farm met 130 paarden.
Had je dat vorig jaar gdacht? 130 paarden, ik ben al bang voor 1 paard. Je doet enorm veel ervaring op, onder andere een gekneusde voet. Grapje, sorry, ik hoop dat het snel weer helemaal over is. Hoop dat je de komende tijd veel paarden mag temmen, geniet ervan, maar blijf wel heel. Liefs, Wim en Tineke -
15 Augustus 2008 - 12:33
Diew:
Hej meis!
Pas je wel een beetje op?! Ik wil je graag heel weer terug in NL zien hoor!
Wat vet dat je gewoon alle verantwoordelijkheid hebt nu! Dat het saai is in je eentje snap ik.., maar je zal niet lang stil zitten met zoveel paarden neem ik aan.
Geniet ervan en neem genoeg rust voor je enkel hoor.
xxx Diew -
15 Augustus 2008 - 14:17
Arjan:
Hoi Margreet
ik geniet van je schrijfstijl met daarin al je verhalen .
je komt toch wel weer in één geheel terug naar hollandia he' ??
zonder een beet uit je arm of ergens anders , hihihi .
veel plezier en liefs , arjan -
15 Augustus 2008 - 14:44
Tjalina:
Hey Margreeg, wat stoer dat je een farm voor je zelf hebt met 130 paarden. Wat ook een verantwoordelijkheid, maar dat moet vast wel goed komen.
Hopelijk komt het ook goed met je enkel en kun je weer snel aan de slag met alles -
15 Augustus 2008 - 17:21
Manonie:
hoihoi!
FF kort berichtje. Hoop dat het allemaal weer goed is met je pootje :). Zo te lezen wel, want je mag al bijna weer rijden. Ben je tenminste dat kantoor uit :).
x manon x -
15 Augustus 2008 - 17:34
MMMM:
Hoi Meis
Mooi en leuk verhaal met veel humor er in.
Ja, dat pootje van je duurt langer dan ik gedacht had. De tijd op kantoor is nu voorbij en gelukkig mag je bijna weer paard rijden. Koop morgen maar een lekkere trui tegen de kou daar in Forbes. Een voordeel heb jij dat je nu in de kou zit en jij weer naar de Lente toe gaat, terwijl ik nog wel in de zomer zit maar de Herfst er ook weer aankomt.
Tot de volgebde keer.
Knuffel en veel liefs,
Thea -
15 Augustus 2008 - 19:18
Frits:
Dappere meid hoor!
Mooi opgeschreven en ik kon daardoor meeleven!
Het is daar toch beter dan eerst bij die andere baas.
Sterkte met je enkel maar pas er toch voor op...je moet er nog je hele leven mee doen!
Hartelijke groet,
Frits (ook van Elly!) -
16 Augustus 2008 - 17:30
Jennifer:
ik ben blij om te lezen dat je het naar je zin heb...!!!
Ben trots en toch ook wel een beetje jaloers op je!!!
Ik denk niet dat je mijn smsjes gekregen heb he hahaha...
Ik spreek je gauw
XXXXXXXXXXXXXXXjes jennifer -
19 Augustus 2008 - 17:02
Karin:
Hai meid, wat een geweldig beschreven verhaal, ik zie het gewoon voor me. Je heb het hele weekend alleen op alle dieren moeten passen? Wat als nu een merrie moest bevallen? Of zijn ze allemaal op 1 dag uitgerekend? Gaat het goed met je enkel nu? Ik kijk uit naar je volgend verslag, doe voorzichtig! Kus van Karin -
20 Augustus 2008 - 13:43
Fred En Irka:
Hoi Margreet,
Wat een verhaal weer zeg. Hoop voor jou dat je niet alleen bent als een van die dames besluit om haar baby ter wereld te brengen. Dan moet je helemaal aan de bak. Geloof echter dat jij inmiddels alles aankan wat dat betreft. Fred geniet ook van je verhalen en vindt je een kanjer. Doe wel een beetje voorzichtig daar maar verder veel plezier en groetjes uit een druilerig almere, Fred en Irka -
24 Augustus 2008 - 13:55
Rita Roelofs:
Hoi Margreet,
Ben met mijn gezin terug uit Namibia en het duurde even voordat ik Internet weer op kon. Problemen met Zone virusalarm. Afijn vandaag je berichten gelezen. Wat heb jij veel beleefd zeg, vooral met al dat paardespul, maar ook met je gekneusde enkel. Hopelijk is alles weer goed. Ik zie dat je niet elke dag op internet zit, maar ook lokaal je dingen doet. Je red je al goed daar overgeleverd aan de Aussies, maar vooral je eigen krachten. Je kan trots op jezelf zijn.
Namibia deed memoverigens heel veel aan Australia denken. Hetzelfde rode woestijnzand. Dezelfde woestijnmeloenen en ruimte heel veel ruimte. Wel hebben ze in Afrika veel andere dieren. Olifanten, giraffes, leeiwen, gnoes, zebra's en springbokken. De schorpioen en slangen lijken wel weer op elkaar. Ga jij ook nog de paden op en de lanen in. Ben beniewd naar je volgende bericht en hoop dat het je goed gaat.
Groetjes Rita
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
